Bras eo ar penn-sturier a ren fur bag ar Vro,
Daoust d’ar glabouserien a skrign dent war e dro,
Difiñv, stennet holl nerzh e spered hag e vrec’h
Da heul war-eeun an hent hepken a gas d’an trec’h.

Bras eo ar jeneral ken karet, ken brudet,
A zalc’h dindan doujañs e zorn hon soudarded,
Daoust d’ar skuizhder, daoust d’ar c’hwezherien fallentez
War sav betek an deiz ma teuy an tamm gante.

Bras eo an ofiser, alaouret e zilhad,
Digor frank dirazañ dorojoù an eurvad,
Hag a varv, ken kadarn ha marc’heien gwechall,
’Vit enor e vanniel, ’vit karantez Bro-C’hall.

Bras eo an den desket a varv evit ma vo
En ur bed dishual lavaret kenavo
D’ar boazamantoù kozh, evit ma vo miret
Ne ve bihan gant bras hiviziken debret.

Bras eo an den pinv’ik a varv hep keuz d’e dra,
’Vit ma paro warc’hoazh heolioù deus ar c’haerañ
War e Vro venniget ha war e vugale,
Plaenaet dindan o zreid an hentoù da vale.

Met ar soudard bihan, ha diouiziek ha paour,
Ha n’en doa da zifenn na den, na tra nag aour,
Graet e zever gantañ hep gouzout ’vit petra,
Ha krog bremañ didrouz en e gousk diwezhañ,
Goude bezañ roet ’vit ar Frañs e vuhez,
Hennezh eo ar brasañ dirak lagad Doue.

                              12 c’hwevrer 1918