War ton* La brise est douce et parfumée (dans Mireille)    [sic] 

Annaig, du-hont, gwel an oanigoù, 
Er geot tener leun a vokedoù, 
O taoulammet er pradoù glas ; 
Devezhioù kaer an nevez-amzer 
    A zistro c’hoazh, 
Ha kan al laboused a glever 
    Er c’hoadoù bras. 

Koantik e c’hoarzhont ar bokedoù 
Digor-bras a-zindan an Neñvoù 
Digoc’henn, lugernus ha glas ; 
Gant ur vouezh skiltr ar grilhed a gan 
    O son ken fraezh, 
En ur redet e-touez ar balan, 
    El lannoù bras. 
Daoust ha ni, gwir vugaligoù Doue, 
Ne c’hallomp ket ivez bezañ gae, 
Pa’z eo pep tra laouen er-maez ? 
Brec’h ouzh brec’h deomp eta, laouen-holl, 
    Er c’hoadoù bras, 
Evit en em garet e disheol 
    Ur vodenn glas. 

En em garomp mat, rak er bed-mañ, 
Daoust ha n’eo ket hon amzer gaerañ 
Pa n’hon eus nemet c’hwezek vloaz ? 
Bezomp, holl e levenez, hiriv, 
    Gant aon, siwazh ! 
Ne deufe falc’h trubard ar marv 
    D’hor skeiñ, warc’hoazh.