Pichon, a lavare va zad,
A yoa glas en e yaouankiz ;
D’ar foar, kerkoulz ha d’ar marc’had,
Pa’z aen gant sac’hadoù gwinizh,
An holl a chome sebezet
En ur welet ul loen ken kaer ;
Ma n’em bije ket her c’haret,
Pichon a ve bet gwerzhet ker.
– Ma n’oa ket falvezet da’m zad
En em zizober eus Pichon,
Me ’gav en doa graet un dra vat,
Rak n’oa ket, e giz loen limon,
Loen all ebet er Finister
Evit, eveltañ, dibradañ
Hep mouzhat, en un taol kolier,
Ur c’harrad eus ar re vrasañ.
Me n’em eus ket anavezet
Pichon, p’oa c’hoazh glas e vlevenn ;
Her gwelet em eus atav troet,
Kozh-kenañ, ha gant ur blev gwenn ;
Met a ne veze sternet mui,
Da vihanañ, betek mervel,
En deus bet atav da beuriñ,
Ivez atav leun e rastell.
Karet oa gant bras ha bihan.
Eürus e ven c’hoazh hiriv,
Ma c’hallfen gwelet c’hoazh anezhañ
Kozh-kenañ evel kent, ha bev.
– Met ur vintin, pebezh anken,
Pebezh glac’har ha rann-galon,
Pa welis, e harz e speurenn,
Marv-mik ar paourkaezh Pichon !