Ar mor a lamm dreist ar reier
Ar c’hoabr zo leun a luc’hed,
Kezeg, er-maez eus ho kreier,
Kemeromp hor c’hrog, paotred.

An noz a zo yen ha teñval,
Kazarc’h zo gant ar barroù,
Met an avel a c’hall yudal
Pa vez bezhin a-vernioù.

Ar bezhin a zo da gentañ
Teil karet ar Arvoriz,
Rak hep bezhin n’ez eus netra,
Na patatez, na gwinizh.

Deomp er mor betek ar gerc’henn
Ha krogomp holl, a-zoare,
Ma’z ay dek gwech war an tevenn
Ar c’harr, a-raok ar beure.

An traezh gant ar gorventennoù
A stag ouzh hon divesker,
Ne garomp ket dougen leroù,
Kroc’hen hon eus evel ler.

Dindan an dilhad n’eo ket klouar,
Pa vez gleb, lost ar roched,
War ar bragez, o vont d’ar gear*,    [gêr]
Ne vez ket hanter sec’het.

Met perak ober arvezioù ?
Daoust ha n’omp ket tud kalet ?
N’omp ket kizidik ouzh ar riv,
An douar a vezo teilet.