Klevet hoc’h eus d’an diskar-amzer,
E-kreiz an nozvezhioù teñval,
Pa lamm ar mor bras dreist ar reier,
Pa vez an avel o yudal,
Klevet hoc’h eus, en traoñ d’ar menez,
Ur jabadao ken kounnaret,
Ma ro d’ar spered spont hag enkrez ?
Tec’hit diouzh ar c’horriganed.

Dorn-ouzh-dorn a-dreuz ar bodennoù,
En ur zañsal, en ur ganañ,
Ez eont da glask er wenodennoù,
Un tremeniad evit lazhañ ;
Diwall, diwall paourkaezh tremeniad,
Rak ganto ma’z out dizoloet,
Evit redet ez eo diwezhad.
Tec’hit diouzh ar c’horriganed.

E zaoulagad a deu da zrelliñ,
Hepdale ne wel ket an hent,
Ne ra neuze nemet treiñ, distreiñ,
Ha gant ar spont e skrign e zent ;
Rak en ur c’helc’h ledan, ar vandenn,
En-dro dezhañ a zo bodet,
Emañ kabestret gant o chadenn,
Tec’hit diouzh ar c’horriganed.

Ar c’horrigan-bras a daol ur sell,
En ur c’hoarzhin, war ar paourkaezh ;
En e zorn eo digor ur gontell,
Gant gwad un all ruz-tan eo c’hoazh :
Hag e-kreiz trouz ar mor, ar gurun,
E kriont holl : « ra vo lazhet !
Rak keit amzer zo ma’z omp war yun ! »
Tec’hit diouzh ar c’horriganed.

Gant un taol kontell, en ur vodenn
Eo diskaret war e c’henoù ;
Ken buan ’int deuet en un anduilhenn
E galon hag e vuzelloù ;
Ha d’ar mintin eus an tremeniad,
Hepken, setu zo bet kavet :
E dog ledan hag votoù koad.
Tec’hit diouzh ar c’horriganed.