Bihan ’vel ur c’hwibuenn a-zindan ar c’hoabr glas,
En draonienn, er menez, pe c’hoazh war ar mor bras,
An den, petra ’c’hallfe talvezout war an douar ?
Daoust hag ar soñjezon a nij eus e spered
Ne c’hallfe ket pignat dreist an heol, ar stered,
Betek ur sklêrijenn ha n’he deus ket he far ?

Eus a vil vloaz da vil vloaz pa weler ar reier
O chom hep uzañ tamm a-zindan an amzer,
Perak e vrein an den evel un amprevan ?
Ha perak bezañ roet dezhañ kalon ha penn ?
Perak e vuhez zo berr evel ul luc’hedenn
A red er c’houmoul du d’an devezhioù taran ?

Perak ? Abalamour n’eo ket graet ’vit an douar,
Ganet eo ’vit gounit un deiz ar vro dispar
O doa kollet hon tad hag hor mamm disentus.
Bepred an den a dle sevel uheloc’h e benn,
Bez en deus un Ene, bez ez eo dioc’h ur ouenn
Ha ne c’hall ket mervel : ouenn an Doue galloudus.