Soñj ec’h eus, va c’hoar ger, eus Trelez ?
Eus hol lojennig a Bontlez
El lec’h m’hon eus, gant hon tud karet,
Hor yaouankiz gaer tremenet ?

Eizh bugel ez oamp d’ar mare-se,
Hep gouiziegezh, seder ha gae ;
Alies bremañ, pa soñjan em bro,
E teuan da skuilh daeroù c’hwerv.

Rak an amzer-se diouzhomp zo pell,
Ha ni, digor hon divaskell,
A-gleiz, a-zehoù, siwazh ! zo nijet,
Hep mui gallout en em welet.

Rak du-hont p’on bet o pardonañ,
N’em eus anavezet netra ;
Hor maezioù ken glas, ken dudius,
Hiriv zo melen ha truezus.

Gwez ar menez holl zo diskaret
Hag e leton a zo gweñvet ;
Eus hon ti ne chom ket ur voger,
Ha troc’het ’int haleg ar stêr.

Evel en un huñvre, koulskoude,
Em eus ho kwelet adarre,
E ribl ar stêr, e geot ar pradoù,
O redet evel oanigoù.

Ha diouzh an noz, en-dro d’an oaled,
Dirak un tan balan bodet,
Ho klevis, a vouezh uhel, o kanañ
Ur werz kaer da Santez Anna.

Siwazh ! an huñvre n’eo ket padet,
Ha va c’halon zo bet rannet
O lavaret, gant tristidigezh,
Kenavo da vaezioù Pontlez.

Va c’hoar ger, plijadur ar bed-mañ,
Evel a welan, n’eo netra,
Setu perak sec’homp hon daeroù ;
En em welet ’raimp en Neñvoù.