Klasket he deus hiriv kuzhet he foan ouzhin ; 
N’on ket bet faziet ; a-boan he muzelloù, 
E-pad ma tivizemp, a c’halle mousc’hoarzhin, 
Evel pep tra gweñvet o doa kollet o liv. 

Evel bokedoù roz, digor diouzh ar mintin, 
Ken flamm c’hoazh gant ar glizh kouezhet eus an Neñvoù, 
He divvoc’h a yoa ruz, hiriv me ’gave din 
O gwelet dislivet, ’vit krinet gant ar rev. 

He daoulagad ivez, a-raok, ken sklêr, ken glas 
Dindan ar sklêrijenn, pa zigorent ken bras ! 
A yoa kalz teñvaloc’h, hanter zigor hepken. 

Evel-se, pa sonas eur griz an disparti, 
Va c’halon baour, siwazh ! o kimiadiñ diouti, 
A flastras, en un taol, dindan pouez an anken.