Anken
Auteur
Genre
Poésie
Langue
Breton
Source
Brest, P. Gadreau, 1902
Remarques
Nous avons modernisé l’orthographe tout en conservant certaines tournures d'origine (mutations, particules verbales...).
Transcription
Sébastien Marineau
Dans le même ouvrage :
- Dedi
- Kinnig
- Kenvroiz ker eus Leon
- Annaig
- Son (1)
- Deus
- Son (2)
- War vor
- an Teodoù fall
- Hanternoz
- Egile
- Merzherez
- Anken
- He marv santel
- War an aod
- un Abardaez a viz Mae
- He boked diwezhañ
- He anv
- Amzer dremenet
- Tristidigezh
- ar Gwir vro
- Dilezet
- D’he ene
- Va-unan
- D’an dud hep kredenn
- Er vered
- Lireuenn he bez
- Goude va marv
- Da’m delenn
Klasket he deus hiriv kuzhet he foan ouzhin ;
N’on ket bet faziet ; a-boan he muzelloù,
E-pad ma tivizemp, a c’halle mousc’hoarzhin,
Evel pep tra gweñvet o doa kollet o liv.
Evel bokedoù roz, digor diouzh ar mintin,
Ken flamm c’hoazh gant ar glizh kouezhet eus an Neñvoù,
He divvoc’h a yoa ruz, hiriv me ’gave din
O gwelet dislivet, ’vit krinet gant ar rev.
He daoulagad ivez, a-raok, ken sklêr, ken glas
Dindan ar sklêrijenn, pa zigorent ken bras !
A yoa kalz teñvaloc’h, hanter zigor hepken.
Evel-se, pa sonas eur griz an disparti,
Va c’halon baour, siwazh ! o kimiadiñ diouti,
A flastras, en un taol, dindan pouez an anken.