war don ar sonig poblus Ul lunvezh da vintin ’c’h aen da welet ma dousig

     Bet em eus al lizher
     ’Oa ganin ken gortozet (div wech)
’N e blegioù flour – dudiusat prezant ! –
     Ur bizoù gwenn ’vel an arc’hant.    (div wech)

     Gwalennig lugernus,
     Merk a deneridigezh,
Te ’lak, dourek, ma daeroù da ruilhal
     Ha ma c’halon baour da dridal.

     Penaos krediñ biken
     Pa’z kwelan ken dudius,
E teus klasket, boled kriz ha direizh,
     Reiñ ar marv da soudard Breizh ?

     Soñj tener ha dispar !
     Un dorn flour en deus poaniet
Da cheñch kannad ar marv didruez
     ’N un donezon a garantez...

     Bizoù paour ha dister,
     Kizellet gant ur mignon,
D’hon daoulagad karget a nec’hamant
     Te zo kaeroc’h ’vit diamant.

     Deut eta niverus,
     Nijet eus tan ar brezel ;
Degaset deomp gant o gourc’hemennoù
     Kennerzh da c’hortoz an distro.

     Pa huñvreemp amañ,
     Kollet ’n hon soñjoù poanius,
Er fozioù gouez, ouzh trouz ar c’hanolioù,
     C’hwi ’peus klevet o hirvoudoù ;

     O c’hlevet marteze,
     Pa vezent o-unanig,
O vouboual*, luskellus, d’an avel    [faire un bruit confus] 
     Ur son garet a Vreizh-Izel.

     Lârit deomp ez int holl,
     ’Vel m’o gwelomp a spered,
Start ’n o c’hredenn, dispont rak ar marv,
     Gwir vibien Doue hag ar Vro.

     Met lârit deomp ivez
     E tistrofont hepdale,
Da zegas deomp – donezon a enor –
     Ar peoc’h padus hag ar viktor !