Ha bez’ e oa va c’hi eus ur ouenn vat pe fall ?
N’oufen hen diskuliañ, pe me a vezo dall !
Kentoc’h e oa bihan, etre melen ha gwenn,
Gant divskouarn bechek¹ hag ul lost bigornenn.
Ar pezh a ouzon sur, ez oa ur gwall skraper,
Doujabl d’e genseurted, enebour d’ar c’hicher*,    [?] 
Boued ar gordenn, fallakr, dañjerus d’an estren,
Hep bezañ re deut mat gant an amezeien.
Ouzhpenn-se, dic’hailher, dantet er c’hoarioù ;
Pet bragoù ne fregas en hor plijadurioù ?
Evit-se e tapas kalz a daolioù botez ;
Ha ganin, ’n e c’houde, ’voe fest ar skuberezh...
Ar mammoù a glemme, alies hep rezon !
Gant an holl dorfedoù e samment va mignon :
Mar kaved, e pennkêr Fistoulig ar Porzh Kloz²
Ur chupenn dibastell, Fistoulig ’vije kaoz.

    ***

Bloaz dek ha tri ugent, o bloavezh an anken,
A erc’h, a frim, a skorn, na’z ankouain biken !
Ar Brusianed fall a zismantre va bro ;
Hepken e kleved komz eus gwastadur tro-dro,
D’ar beure, ’hed an deiz, e-pad an nozvezhioù,
En tiez, er c’hêrioù, koulz ha war ar maezioù.
Dioueret a beuriñ, hep foenn, kolo, en noz,
Al loened o-unan n’o doa ket a repoz ;
Treut, naonek, ar bleizi ’zileze ar c’hoadoù
Evit o distrujañ er parkoù, er pradoù.
A viz du da c’hwevrer va c’hi tamm ne gouskas ;
Er porzh, er prad, el leur, a bep tu e harzhas.
Un nozvezh, goude koan, e c’hromellas meurbet,
Meur ’wech dre ar prenestr d’e graou ’teuas dired.
Antronoz n’her gwelis... En devezhioù war-lerc’h,
E kavjod e groc’hen er c’hoad e-mesk an erc’h.

    ***

    Mervel ’vit difenn
    Madoù e berc’henn
    A zo sur ur skouer vat
    Da heuilh e pep stad !

¹ Begek

² Va ziegezh