Da’m breur

    Ton : Santez Anna

    Pariz, ar 17 a viz Mezheven 1838

    Selaouit-ni, perc’herinerion
A z-a da Santez-Anna :
Ho pet truez diouzh paourerion
’Zo dastumet amañ :
Sellit, gwelit hon treboulioù,
Allaz ! N’en deus ket brasoc’h !
’Vidomp emañ holl ar poanioù,
Al levenez zo ’vidoc’h !

    Da vintin c’hwi zo digousket
War ur gwele dous ha kaër ;
Ar paour war an douar astennet
A gousk dindan an amzer !
Da greisteiz ha pa son ar c’hloc’h,
Ho merenn zo aleijet :
Ar paour, ma ne resev ganeoc’h,
N’en devo merenn ebet.

    D’ar goañv ha pa gouezh an erc’h*,    [W erh] 
Ez oc’h gwisket tomm-mat ;
Ar paour lies a gouezh hep nerzh*,    [W nerh] 
Sklaset ’vel un enevad* !    [emzivad] 
An tan en ho oaled a splann ;
Ho ti zo leun a dommder :
Ti ar paour, hag e vefe klañv,
A zo ur c’hraouig dister.

    D’ar sul, pa y-it d’an oferenn,
C’hwi a wisk ho traoù brav !
Hep diforc’h, d’ar sul ’vel a-gent,
Ar paour a zo paour atav !
En iliz mem’, o tra kalet !
’Vidomp ’vel ’vidoc’h kenkoulz,
Pell diouzh an aoter forbannet,
Ez omp evel tud kakous !

    Kaezh paour, evit klask da dammoù,
Pa y-ez a zor da zor,
Ar vugale diouzh o mammoù
Buan a guzh a-raok ar paour !
Ar c’hi, pa z-a un den pinv’ik,
Chomet don evel un oan*,    [W oén] 
A harzh, mar tostaez un tammig,
’Evel enep d’ur fall zen.

  D’ar paour, oh ! Pezh un tarzh-kalon,
Tremeniñ war an douar,
Forc’het a bep koñsolasion
Ha beuzet er glac’har !
Oh ! Pezh ur vuhez ankenius
A stlej hen bet’ ar vez !
Ar marv ken c’hwerv d’an dud eürus,
Her c’hav hen leun a joa* !     [W joé]

    Ar p[a]our, en eur-se ken euzhus,
N’en deus keuz da netra ;
En neñv e kred e vo eürus
Gant Jezuz ha Maria !
En neñv e welo e Salver,
’Veltañ paour war an douar ;
War e benn gronnet a splannder,
Ur gurun a vo hep par.