Dont a rae da goulz koan, skoazellet gant e vazh,
E dreid pounner a-stlej, ur bisac’h war e skoaz,
Da dommañ ’tal an tan o c’hedal ar soubenn
A zebre diaes-kaer, menet ’krene e benn.
Peurvuiañ e chome dic’her war e skabell
Betek eur ar c’housked, pa save ar mevel
Evit e gas d’ar c’hraou e-lec’h e reer e fled2
Gant gwiskamantoù kolo a deil daou-gementet3.
Antronoz, mintin mat, hep lâret grik, didrouz,
Da ergerzhout ar vro e kuitae e blouz.
Un devezh, er menez, azêt war lez an hent,
E chapeled ’n e zorn, e varvas ’vel ar sent.
Eno, n’eus ket pell c’hoazh, ’n ur waremm waskedet,
Un tammig kroaz sapin gant e gerent laket,
A zegase da soñj eus un ene kristen
Galvet gant e Varnour pa oa deut e dermen.
N’her c’havan ken bremañ... O eñvor ar Blev kozh,
Warnout ’vel war bep tra e kouezh liñsel an noz !

ar Blev-kozh : lesanv ur paour eus Koumana
1 Gwele rez, grabat e galleg
2 Ar c’hiz-se da gousket ar paour a zo anavezet c’hoahz e meur a diegezh a Gerne, Treger ha Leon. Er goañv, eo gwall gant ar paour kousket e-mesk ar saout eget en ur solier, e-touez ar foenn pe ar plouz. Tommoc’h e vez dezhañ.