d’an itron J. ar Gac

’Kreiz an deñvalijenn he gwelis er pellder,
Ur wech, en ur zistreiñ eus Berrien d’ar gêr.
Goude din bezañ gwaz ha dibreder a-walc’h,
E chomis sebezet ac’hano da Ginoualc’h.

Na piv ’ta, o kavout, en ul lanneg da noz,
Dasprenour ar pec’her war c’horre ul lec’h² kozh,
A gredfe mont e-bioù ’n ur ganañ pe c’hoarzhin ?
Gwechall n’ez oa Kristen na blegje e zaoulin.

1 Ar Groaz tev, E Berrien
2 Maen sonn m’edo ar c’hiz gant Breizhiz kozh sevel anezhañ war ar bezioù. Da gentañ e verker warno ur groaz. Diwezhatoc’h e voe savet ar groaz war benn al « lec’h », hag e teuas ac’hane ar « Groaz keltiek ».