Azezet e oa war lez an aven*,    [avon] 
O c’hortoz an hini a gare.
Uhel e oa an heol pa zegouezhas ar glen*.    [?] 
…En-dro dezhañ e noze.

En halegoù e bleuñv ar vilzig a oa tavet ;
War gorre ar c’hegid gwenn an nadoz-aer a vorede,
hag eñ a c’hortoze
ar plac’h na zeue ket.

E bevenn ar c’hornog e taskrene ruzoni,
Skeud ar c’hegid gwenn a varve e-barzh an dour,
Lanv blod ar vorenn a bigne lizidour.
Hag eñ a welas e oa o noziñ.

Hag e voen adarre kaset, n’ouzon penaos,
Dre un hent hag a yae treuz-didreuz ’kreiz an noz,
Ken ’erruis dirak melezour don ur stêr
Hag, ennañ skeudennet, un ti balan dister.

En-dro d’an ti balan ha dre-holl war ar vro
Ne vije ken gwelet nemet koadoù derv,
Gwez bras o tigeriñ o bodoù frank en aer,
’Vel ilizoù uhel war bilieroù pounner.
Daou zen, unan manac’h, hag egile Breizhad,
Oa azezet dirak an ti war ur bank koad,
Dilavar, o sellet ouzh an heol o kuzhañ.

Gwelet hoc’h eus, ’hed an nozvezhioù,
Pa bar al loar hag ar stered,
Ar c’hornandoned er gwaremmoù,
Kendirvi d’ar c’horriganed ?
Ne lazhont ket an dremenidi,
Karet a reont avat farsal ;
Na zistroit ket diwezhad d’ho ti,
Ma n’hoc’h eus ket a c’hoant dañsal.

Klevit mat an dra burzhudus-mañ
Arruet gant Jakez, un nozvezh ;
D’ar bourk ez eas da brenañ bara,
Ur foultrenn tor a galz a bouez ;
Hogen, en un tavarn e chomas
Keit amzer dirak ur werenn,
Ma n’oa ket…