ar Wezenn-derv hag ar pennduenn
- Avant-propos
- ar Glesker hag an ejen
- ar Razh kêr hag ar razh diwar ar maez
- ar Bleiz hag an oan
- ar Fagoder hag an Ankoù
- an Ozhac’h oadet hag e div vestrez
- ar Wezenn-derv hag ar pennduenn
- ar Giozenn hag he c’hamaradez
- al Leon hag ar fubuenn
- al Leon hag ar razh
- an Durzhunell hag ar verienenn
- al Louarn hag ar rezin
- ar Gaerell aet en ur c’hrignol
- ar Pod houarn hag ar pod pri
- ar Pesketaer hag ar pesk bihan
- an Den pizh hag an dozverez aour
- an Intañvez yaouank
- ar Gelienenn hag ar c’harr
- Perina hag he fodad laezh
- ar Merc’hed hag ar sekred
- ar Sitrouilhezenn hag ar mez
- an Anevaled klañv gant ar vosenn
Livre I, fable XII
Ar wezenn-derv a gomzas evel-henn,
Un deiz ouzh ar bennduenn4 :
Lec’h hoc’h eus, a gav din, da damall ho krouer ;
Laouenan evidoc’h a zo ur bec’h pounner ;
Disterañ lomm avel a laka fas an dour
Kement lâret n’eo ket flour,
Ho kontragn da stouet ho kein ;
Ha me, ken ferm evel ar vein :
Ouzhpenn, dimeus an heol e harzan an tommder ;
Ne ran van rak nep gwall amzer.
Aezhenn evidoc’h zo tourmant ;
Tourmant, din, aezhenn a seblant.
Ha c’hoazh, ma vijec’h deut amañ, er waskedenn
A ren em c’hichen tro-war-dro,
Hir ha ledan war ar bro,
Diouzh an arnev ho tiwallfen :
Met ne weler nemeur ac’hanoc’h o sevel
Nemet war bordoù leizh eus a vro an avel.
An natur a zo bet en hoc’h andred kriz-bras.
Ar bennduenn a respontas :
Ho truez em andred, dimeus ho kalon vat,
(Ha va bennozh ganeoc’h), a zo ur merk anat ;
Met bezit disoursi : an avel evidoc’h
Mui ’get din zo drougeabloc’h ;
Me a bleg, met ne dorran ket.
Betek-henn, c’hwi hoc’h eus [g]allet
Ouzh an arnev hag e arraj
Herpel kalet hep kaout domaj ;
Met chomomp betek an noz.
Ne oa ket achu mat e c’haoz,
Setu o tont a-benn-herr
Terruplañ mab, pounnerañ barr-amzer
A oe ganet biskoazh e korn ar gwalarn-ster.5
Ar wezenn-derv a harpas krenn,
Ar gorzenn a blegas he fenn.
An avel a bouez muioc’h-mui,
Kement ha ma tisplantas an hini
A behini ar beg a tizhe ouzh al loar
Hag a blante e lost e kalon an douar.
4 ar gorz
5 Gwalarn, dans le langage des marins du Conquet, est le nord-ouest ; gwalarn-ster, le nord-nord-ouest [Pierre-Désiré de Goësbriand].