’Tre ma c’hêrig hag ar maner,
Ur wenodennig a gaver ;

A gaver ur wenodenn wenn
A zo enni ur we’enn spern-gwenn ;

Hag hi karget a vokedoù
Hag a blij da vab an aotroù.

Me ’garfe bout bleuñv e spern-gwenn,
Ha bout tapet gant e zorn gwenn.

Bout tapet gant e zornig gwenn,
Gwennoc’h evit bleuñv e spern-gwenn ;

Me ’garfe bout bleuñv e spern-gwenn,
Ha bout laket war e varlenn.

Mont a ra kuit diganeomp-ni,
Pa’z a ar goañv tre ’barzh an ti ;

Mont a ra kuit ’trezek Bro-C’hall,
’Vel ar gwennili o nijal.

Pa zistro an amzer-nevez,
Distroiñ ’ra dre-mañ adarre ;

Pa sav ar bleuñv yal* er pradoù,    [bleuets] 
Hag ar bleuñv kerc’h ’barzh ar parkoù ;

Ha pa gan ar pinterigoù*,    [pinsons] 
Kenkoulz hag al linaerigoù ;

Dont a ra da heul ar festoù,
Dont a ra c’hoazh d’hon pardonioù.

Me ’garfe gwel’t e pep amzer
Bleunioù ha festoù ’barzh ar gêr,

Ha gwelet ar gwennilied
O nijal ’tro zre-mañ bepred ;

Me ’garfe o gwelet nijal
Bepred e beg hon siminal.